Nauka jest nierozerwalnie związane z policy: dlaczego pokojowe protesty skuteczniej egzekwowane?

Pokojowych protestujących w Hongkongu w czasie deszczu

Praktycznie wszelkie rozmowy o polityce w każdym kraju na świecie jest w stanie przerodzić się w prawdziwy konflikt między zwolennikami różnych poglądów. Właśnie z tego powodu podczas żywic prąd nie mówić o polityce. Ponadto, dziś wielu zajmują аполитичную pozycję i nie chcą nic wiedzieć o tym, co się dzieje wokół. Jednak taka bierność, wraz z niezdolnością spokojnie dyskutować na tak ważne tematy, nie prowadzą do niczego dobrego. Z tego artykułu dowiesz się, dlaczego się oddzielić od polityki i dlaczego losy świata, naprawdę decyduje mniejszość.

Dlaczego nauka i polityka — całość?

Nauka i, w szczególności, metoda naukowa — jest to najbardziej obiektywny sposób ujawnienia prawdziwej natury rzeczy. Właśnie dzięki nauce dzisiaj rozpoczynamy w kosmos rakiety, leczymy kiedy to choroby nieuleczalne, komunikujemy się ze sobą, będąc w różnych częściach planety i nawet nie ma sensu скролим kanał na swoich gadżetach. Metoda naukowa — to złoty standard obiektywizmu, który możemy синонимизируем takimi słowami, jak "obiektywne" i "racjonalny", oddzielając go od naszej ludzkiej капризности.

jest używany, aby zminimalizować efekt i zwiększyć obiektywizm. To jest logiczne i racjonalne. Jednak naukowe organizacji bardzo często udają, że nauka nie ma z polityką nic wspólnego, mimo, że sam udział w badaniach naukowych jest społeczną i polityczną. Wyobraź sobie na chwilę, że dziś trzeba stworzyć nowy kraj. Niektóre rzeczy trzeba zrobić domyślne, na przykład, wymyślać nowe przepisy. A oto finansowanie nauki przy tworzeniu kraju — nie jest to pozycja domyślna, a decyzje, które podejmujemy jako społeczeństwo i kontynuujemy zmiany w miarę podejmowania nowych decyzji politycznych i budżetu. Nauka była związana z polityką, odkąd człowiek po raz pierwszy pomyślałem, że dobrze byłoby przeprowadzić badanie, a następnie przekonał swoich sąsiadów dać mu na to pieniędzy.

Dzięki nauce naukowcy nauczyli się powstrzymać lampy błyskowej niebezpiecznych chorób na całym świecie

Ponadto, badania naukowe nie odbywają się w próżni, mogą odbywać się tylko za zgodą spółki. Oznacza to, że nauka de facto jest politycznym instytutem, w zarządzaniu społeczeństwem i podwładnym jego politycznej woli.

Społeczeństwo kontroluje KTO

Decyzja o tym, kto będzie zajmował się lub nauką historycznie akceptuje społeczeństwo. Tak, wszyscy wiemy doskonale, że ze względu na kolor skóry czy przynależność do określonej płci lub rasy, w przeszłości dużą liczbę utalentowanych ludzi nie mieli możliwości zajmować się ani nauką, ani polityką. Nastawienie społeczeństwa, o czym dziś piszą w światowej prasie, postawiła kobiet na drogę największego oporu w ich dążeniu, aby stać się naukowymi i politycznymi działaczami. To właśnie w wyniku kontroli publicznej imiona i nazwiska wybitnych naukowców, na przykład Ester Ледерберг, która odkryła bakteriofag lambda, lub Лайз Мейтнер, która dosłownie расколола atom, zostały wypisane z podręczników i musieli po cichu obserwować, jak ich koledzy-mężczyźni dostają nagrody nobla.

Należy pamiętać o zdolności społeczeństwa kontrolować, kto może zostać naukowcem. Nawet dziś w niektórych krajach kobiety są pozbawione możliwości zajmować się badaniami naukowymi, nie mówiąc już o możliwości zbudować karierę polityczną.

Społeczeństwo kontroluje JAK

Istnieje także kwestia kontroli społeczeństwa nad tym, jak odbywają się badania naukowe. Rzecz w tym, że naukowcy są również podatne na kulturalnych i innych cech społeczeństwa, jak i wszystkie pozostałe. I jeśli do władzy w danym kraju pochodzą maniacy lub control + maniaków, rodzą się takie potworne pojęcia jak лысенковщина i wyższość jednej rasy nad drugą.

po Lewej stronie Трофим Łysienko, po prawej akademik Вавилов, przeciwko której było zmyślone śledztwo. Zmarł w więzieniu w 1943 roku, pośmiertnie zrehabilitowany. Sprawa Wawiłow jest najbardziej szeroko omawianych w historii światowej nauki.

Nie tak dawno w Niemczech przyrodnicy i antropologów, uważali, że "nauka" zniszczenie tych, kto jest przedstawicielem niższej rasy. W ZSRR niewygodnych naukowców prześladowani, a wyniki badań naukowych niszczyły. W USA dla przeprowadzenia badań nakontroli nad umysłem, nic nie wiedzących i nie świadomym pacjentów dawali halucynogenne narkotyki i szkodliwe substancje chemiczne.

W dzisiejszych czasach etyczne i moralne zmiany w większości krajów na świecie, doprowadziły do tego, że bezpieczeństwo człowieka, jego dobre samopoczucie i zdrowie są umieszczane powyżej wyszukiwania odpowiedzi na te i inne naukowe pytania. Jednak społeczna pamięć jest nietrwała, a ponieważ współczesne społeczeństwo musi wszelkimi sposobami zapobiec wszelkim próbom wywierać presję na działaczy nauki, mieszając im wykonywać swoją pracę, a także nie pozwolić urzędnikom państwowym засекречивать wyniki badań naukowych. Przypomnę, że w ubiegłym roku Ministerstwo wystąpiło z inicjatywą ograniczyć komunikację rosyjskich naukowców z ich zagranicznymi kolegami. Na szczęście, ta oferta nikomu nie przypadło do gustu, ale to nie znaczy, że zagrożeń nie ma.

Społeczeństwo kontroluje CO

Tu dochodzimy do zabawy — decyduje, , które wiedzy naukowcom dozwolone otrzymywania i rozpowszechniania. Watykan, jak wiadomo, zawarł Galileusza do więzienia i zmusił go do wyrzeczenia się swoich naukowych twierdzeń o tym, że Ziemia obraca się wokół Słońca. Za to go nie spalili na stosie. Za rządów Stalina w związku sowieckim instrukcja utrzymywał pseudonaukowe pomysły Trofima Łysenki, który odrzucał podstawowe zasady w biologii. To doprowadziło do powstania лысенковщины. Dziś termin ten jest używany do oznaczenia manipulacji naukowym procesem dla osiągnięcia celów ideologicznych. Niestety, w dzisiejszych czasach лысенковщина wydaje się coraz bardziej istotne.

Oczywiście, kontrolę nad tym, jakie badania mogą przeprowadzać naukowcy bynajmniej nie jest to tajemnicze zjawisko, które zakończyło się upadkiem komunizmu. W 2001 roku prezydent Bush wprowadził zakaz na finansowanie badań w dziedzinie embrionalnych komórek macierzystych, co powstrzymało potencjalnego rozwoju leków od wielu chorób. Swoje stanowisko prezydent USA wyjaśnił głębokimi przekonaniami. Z kolei światowe doświadczenie pokazuje, że im więcej państwo wydaje na finansowanie badań naukowych, tym lepsze staje się codzienne życie obywateli.

Możliwe zagrożenia, które niesie ze sobą zmiana klimatu, pomogą wiodących liderów zjednoczyć

Dzisiaj pytanie finansowania nauki ostro warto na całym świecie. Tak, Donald Trump nie stara się finansować badania naukowe w dziedzinie , powietrza i środowiska, ponieważ nie wierzy w globalne ocieplenie. Prezydenta Brazylii Жаира Болсонару, z kolei, zupełnie nie obchodzą problemy dorzecza Amazonki i szalejących pożarów, w odróżnieniu od budżetu i finansów osobistych. Chiński rząd nie zamierza znacznie ograniczać produkcję różnych towarów, za co miliony obywateli zmuszeni oddychać zanieczyszczonym powietrzem. A rosyjskie kierownictwo nadal ignorować dane naukowe o tym, że budowa spalarnia fabryk w całym kraju stanie się przyczyną rozwoju chorób i przedwczesnej śmierci ogromnej liczby osób.

Zaangażowanie społeczeństwa, polityki i nauki

Na swoim przykładzie historia już pokazała, że społeczeństwo kształtuje politykę, polityka kontroluje naukę, a nauka i informuje społeczeństwo i politykę. Nie jest to nowa informacja, ale niektórzy z nas nie chcą przyznać się ścisły związek między polityką a nauką. I naprawdę, bardzo wielu naukowców dzisiaj nie wykazują żadnej aktywności politycznej. Jednak jeszcze w połowie ubiegłego wieku wybitnych naukowców publicznie wyrażali swoje zdanie i brali aktywny udział w podejmowaniu decyzji politycznych i problemów społecznych.

Albert Einstein w 1946 roku w swoim красноречивом esej "Негритянский pytanie", które określił jako "choroba białych ludzi", powiedział na temat rasizmu w stanach ZJEDNOCZONYCH. Później, w czasie zimnej wojny, naukowcy nie uciekali od aktywności politycznej. Amerykańskie stowarzyszenie rozwoju nauki (AAAS) otwarcie występowała przeciwko wojnie w Wietnamie, a Carl Sagan opowiadał o niebezpieczeństwach rozprzestrzeniania broni jądrowej w czasach Reagana. W ZSRR wielu naukowców nie bali się prześladowań i represji i otwarcie wyrażali swoją opinię na ważnym społecznym i naukowym . Dziś cały świat zna nazwiska radzieckich dysydentów Andrieja Sacharowa, Jaures Miedwiediewa, Aleksandra Болонкина, Konstantyna Бабицкого i wielu innych.

W wielu aspektach granica między nauką i polityką, jeśli w ogóle istniała, już rozmyty. Istnieją naukowe koncepcje, poparte rozległą tablicą rzeczywistych danych, które obecnie mają политизированы nie z powodu kontrowersji w środowisku naukowym, ale dlatego, że oni zagrażają porządku obrad jednej ze stron. Pomyśl o zmianie klimatu lub teorii ewolucji. Tymczasem metoda naukowa jestwspaniałym narzędziem do tworzenia sprawdzonej informacji, rozszerza granice naszej wiedzy i rzuca wyzwanie stronniczy wyobrażeń o tym, czym jest rzeczywistość. Nauka pomaga nam żyć dłużej, zdrowiej i wzbogacać życie. Dlatego nauka jest nierozerwalnie związane z polityki .

Dlaczego zmienić świat może mniejszość?

W naszym świecie nie ma nic stałego. Tak, z biegiem czasu zmieniają się granice i głowy państw. A jeśli chodzi o zmianę ustroju politycznego w danym kraju, bez nauki obejść się nie można. Aby przewidzieć możliwe drogi rozwoju wydarzeń, należy zaopatrzyć się w ogromną tablicą danych, analizując i porównując z danej sytuacji, można wyciągać wnioski.

Pokojowe protesty nadal pracują na całym świecie

Po upadku muru Berlińskiego w 1989 roku, zachodnie demokracje byli zadowoleni z globalnej zwycięstwa rynkowych liberalnych systemów. Dekady zimnej wojny minęły. Przeważały logika rynków, praw i umów. Jednak w ostatnim dziesięcioleciu autorytaryzm wrócił, o czym świadczą dane z raportu . Władimir Putin i Xi Jinping wzmocnić swoją władzę w Rosji i Chinach. Na obszarze poradzieckim szefów państw są głównie imigranci z biura politycznego. Węgry, Turcja i Filipiny rozprawili się z opozycją, a także przywódcy Brazylii, Wenezueli, Gwatemali i Nikaragui. W wielu krajach na Bliskim Wschodzie dzisiaj — to autorytarne reżimy. Ale czy można przeciwdziałać rozprzestrzenianiu się autorytaryzmu, który zawsze zaniedbuje wartością ludzkiego życia?

Badania sugerują prosta odpowiedź: najbardziej skutecznym oporem авторитаризму są pokojowe protesty. Zgodnie z wynikami pracy, przeprowadzonej przez Erica Chenoweth ze Szkoły administracji publicznej im. Johna f. Kennedy ' ego przy uniwersytetem harwarda i Marią Stefan z Instytutu USA, demokratyczny ruch okaże się sukcesem, jeśli w protestach bierze udział co najmniej 3,5% ludności w długim okresie. Kiedy miliony cywilów wychodzą na ulice, oni naprawdę mogą zmienić władzę w kraju.

W trakcie skalę Chenoweth i Stefan analizowali 323 politycznych i społecznych ruchu, które rzuca wyzwanie репрессивным trybów z 1900 na 2006 rok. Okazało się, spokojne masowe demonstracje są bardzo widoczne, dlatego nie można ich ignorować. Współpraca protestujących z uniwersytetami, związków zawodowych, MEDIÓW, zespołami sportowymi, a nawet wojskowych nadaje pokojowych protestów nadludzką siłę. Rzecz w tym, że widząc miliony obywateli przed sobą, że większość żołnierzy nie chcą stłumić protest, tak jak w tłumie znajdują się członkowie ich rodzin, przyjaciele, koledzy i sąsiedzi. Protestów ruchu przyciągają największe i najbardziej różnorodne warstwy ludności, gdy protesty pozostają ненасильственными, a głównymi wymaganiami są sprawiedliwość, demokracja, brak przemocy i korupcji.

Z kolei, konflikty zbrojne i krwawych rewolucji są dwa razy mniej efektywne i w większości przypadków skazana kraju na drugi etap autorytaryzmu, płynnie перетекающего (ale nie koniecznie) w totalitaryzm i odwrotnie. Okazuje się, aż na ulicę nie wyjdą pozornie drobne 3,5% pokojowo nastawionych obywateli, smutna historia niektórych krajów może się powtarzać na nowo.