Nieważkości można poczuć nie tylko w kosmosie

"Pięć, cztery, trzy, dwa, jeden..." w Ogóle, piloci samolotów rzadko liczyć czas do startu, jakby uruchomić rakietę. Ale to niezwykły samolot. Przynajmniej wszystko na pokładzie, nie licząc zespołu, mają stopień naukowy i przeszedł pełne badania lekarskie. Ta podróż nie jest dla osób o słabym sercu. Widzisz, nie musisz lecieć w kosmos, aby doświadczyć nieważkości. Sue Nelson z BBC powiedziała, jak pasażerów wysyłają w warunkach mikrograwitacji — przynajmniej na kilka sekund.

"Wzrost. Trzydzieści... Czterdzieści..."

Instrukcje kapitana dotyczą manewru jest tak skomplikowany, że wymaga obecności wszystkich trzech pilotów w kabinie. Samolot wznosi się prawie pionowo pod ostrym kątem do 30, a następnie 40 stopni.

W środkowej części samolotu, gdzie wszystkie okna są zablokowane miękkimi ścianami, albo stoją, albo leżą lub siedzą na podłodze, bo siedzenia w tym Airbus A310 usunięte.

Kilku naukowców noszą nakrycia głowy, pokryte elektrodami. Inne włożył swoje ręce w otwarte pole, i u nich, jak się wydaje, trzy ręce. Wiele uważnie gapią metalowe przyrządy rozmiar z pralkę, z рубильниками i ekranami. Leżę na podłodze, otoczona siecią.

Wszystko jest całkowicie nieruchome, bo ciśnienie wywierane na ciało, staje się coraz silniejszy i silniejszy. Na szczęście, po kilku sekundach wszyscy doświadczymy czegoś niezwykłego.

"...Pięćdziesiąt. Wejście".

Na 50 stopniach zaczyna się magia. Samolot wchodzi w łuk paraboli. Poziom hałasu nagle spada, a samolot zaczyna swobodnego spadania. Ciężar ciała, придавленного 1,8 G w drodze na górę, nagle zmienia się w uczucie lekkości. Nieważkość.

W ciągu 20 sekund krótkie poczucie niesamowitej lekkości, aż ktoś za mnie przycisnął plastikowej torbie do wymiotów ustach, ja pływam. I podoba mi się.

Wszyscy na pokładzie doświadczają микрогравитацию, z którym borykają się astronauci na pokładzie Międzynarodowej stacji kosmicznej. Ten samolot zerowej grawitacji, należący do Novespace, który był używany Europejską agencją kosmiczną w celu przeprowadzenia eksperymentów naukowych w mikrograwitacji i, w mniejszym stopniu, do treningu astronautów. Nawet w kosmosie zawsze jest jakiś ilość sił grawitacyjnych, ponieważ są one obecne między dwoma obiektami z masą. Więc technicznie микрогравитация — bardziej dokładny termin uczucie nieważkości. Naprawdę, zero-gravity lub nieważkości brzmi lepiej i bardziej znane.

"Na pokładzie odbywa się 12 eksperymenty — wyjaśnia koordynator параболического lotu ESA Neil Melville. — Ten oto, aby sprawdzić żyroskopowy siłowników". Wskazuje on na netto obszar z małymi kwadratowymi satelitami — кубсатами. "Za pomocą satelity będą śledzone piłkę w stanie nieważkości".

Idzie do następnej grupy naukowców, otaczających metalowe pudełko. "Ten eksperyment będzie przebiegać wewnątrz komory spalania i pokaże, jak rozprzestrzenia płomienia w warunkach nieważkości".

Inny eksperyment obejmuje urządzenia pompy ciepła, który w końcu poleci na ISS. "A tutaj sprawdza się zasada słabej równoważności. Zwykły эйнштейновская nauka".

Ludzie z trzema rękami przeprowadzają eksperyment z iluzji gumowej ręki. Jeśli pędzelkiem pogłaskać realistyczne, ale lewą rękę obok własnej niniejszej ręką, mózg będzie błędnie sądzić, że sztuczna ręka jest częścią twojego ciała. Eksperyment odbywa się w warunkach mikrograwitacji, aby ustalić, czy zmieniają one postrzeganie i związane z nim odczucia.

"Wszystkie paraboliczny łuk trwa minutę, w tym 20 sekund nieważkości", mówi Melville. "Ale sprawia, że samolot 31 parabolę. Jeden raz w trzy minuty, więc na eksperymenty przeznacza się nieco ponad 10 minut nieważkości".

Nic Dziwnego, że pasażerowie dają leki na nudności przed lotem, ale niektórym jednak się nie wiedzie, a oni nadają рвотным позывам. Niektórzy adaptują się do nowych uczuć kilku łuków; innych mdli aż do samego powrotu na Ziemię. Na pokładzie nie ma toalety.

"na Razie największy wkład w mdłości prowadzi niepokój", mówi Melville. "Jeśli się pan uspokoi, wszystko będzie w porządku".

Większość ludzi uważa, że niewygodne przejście od 2G do normy pod koniec lotu — najbardziej nieprzyjemna część lotu. Średnio dwóch dość za lot. Jednak większość naukowców mogą poradzić sobie z nietypowymi warunkami pracy. Z liny wiszące zabawki. Podłogowe pasy na nogi pomagają utrzymać ciało w pozycji pionowej i nie dają mu odpłynąć w górę. "Kiedy nieważkości ustaje, nie chcesz spaść na eksperymentalną instalację i złamać jej".

Sześć z dwunastu eksperymentów są częścią programu ESA Flying Thesis. Student Timo Klein z Niemieckiego sportowego uniwersytetu odbywa się eksperyment, który pracę mózgu względem prędkości przepływu krwi.

Klein założył czapkę, pokrytą elektrodami do pomiaru aktywności mózgu, aby wraz z dwoma innymi испытуемыми wykazać reakcję na sygnały dźwiękowe, korzystać z klawiatury i zasypać równania matematyczne w ciągu 20 sekund okresów mikrograwitacji. "To nie jest skomplikowane równanie, ale w warunkach braku czasu staje się trudne poznawczej zadaniem".

Forma Fizyczna jest ważna dla astronautów, ale stan mózgu jest również ważne, a izolacja i микрогравитация przez dłuższy czas, jak wiadomo, mają nie najlepszy wpływ na zdolności poznawcze.

"Przedłużająca się izolacja może zmniejszyć poznawczychwydajność, ale również pokazano, że w warunkach mikrograwitacji terapia poznawczo-wydajność poprawia się", mówi Klein. "Interesują nas mechanizmy stojące za tym. W mikrograwitacji do mózgu napływa krew, więc zakładamy związek tutaj".

W teorii wszystko powinno nie tylko zapewnić głębokie zrozumienie pracy astronautów w kosmosie, ale i potencjalne zastosowanie do opracowania najlepszych sposobów pomocy pacjentom z chorobą Alzheimera i demencją.

W trakcie ostatnich pięciu парабол, przeznaczonych do swobodnego lotu, ja kilka razy dopływała do sufitu. Siatkę zdjęli, bo społeczeństwo Niemieckie Marsa będzie zwolnić duży, błyszczący balon. W każdym razie tak właśnie wygląda ta nadmuchiwane kosmiczna struktura. Po tym, jak paraboliczny łuk wchodzi w etap nieważkości, szczelnie zapakowany dmuchany balon wyskakuje z cylindra, i kilka dużych wentylatorów jest pompowana do niego powietrze.

Ten eksperyment, odbywa się po raz pierwszy i musi dostarczyć bezcennych informacji dla przyszłej misji. "Nikt nie wie, co z nim będzie w stanie nieważkości", mówi Tanya Lehmann ze społeczeństwa. "Spodziewamy się, że powoli wychodzi z pojemnika i wyjdzie na jaw, ale zamiast tego wychodzi, zamiera na chwilę, a następnie zaczyna się rozwijać".

Nadmuchiwane struktury odbędą się testy na atmosferycznej rakiety rok lub dwa. Pewnego dnia ich wypuszczą z nadajnika, który będzie prowadzić badania naukowe pomiaru, padając na powierzchnię Marsa.