Wybuch supernowej w pobliżu mogła zniszczyć dużych zwierząt miliony lat temu

Mimo, że unosi się w próżni, nie znajduje się w próżni. Planeta jest stale бомбардируется różnego rodzaju rzeczy z kosmosu, w tym dzienny przepływ микрометеоритов i strumienia promieniowania Słońca i bardziej odległych gwiazd. Czasami rzeczy z kosmosu mogą okaleczyć lub zabić nas pamięta ten gigantyczny asteroid, który zniszczył dinozaury. Częściej gwiezdne kurzu spadają na Ziemię i Księżyc, a następnie spokojnie оседая, pozostając zakopana, dopóki naukowcy nie раскопают.

Supernowa gwiazda niszczy rodzaju?

Jeśli ciemna materia istnieje, ona raczej należy do tej ostatniej kategorii. Jeśli hipotetyczne słabo oddziałujące masywne cząstki (вимпы) są prawdziwe, ich kolizji z normalną substancją w skamieniałości w głębinach ziemskich skał. Wcześniej pisaliśmy już o tym, że grupa fizyków zaproponowała właśnie taki sposób poszukiwania ciemnej materii.

Ale poszukiwanie kosmicznego gruzu na Ziemi ma długą historię. Inni naukowcy wykazali, że można znaleźć skamieniałości skamieniałości astrofizycznych cząstek w skorupie ziemskiej. Niektórzy naukowcy debatują o tym, jak te kosmiczne wydarzenia wpływają na Ziemię — przecież oni mogli zmienić bieg ewolucji. Nowe badanie sugeruje, że cząstki energetyczne eksplodującej gwiazdy, być może przyczyniły się do wymarcia wielu przedstawicieli megafauny, w tym prehistorycznego potwora — rekiny megalodona, który zmarł mniej więcej w tym samym czasie.

"Ciekawe zbieg okoliczności" - mówi Adrian Мелотт, astrofizyk z Uniwersytetu w Kansas i autor nowej pracy.

Kiedy gwiazda umiera, jej wnętrzności latać w kosmos. Wśród tych gwiazd pozostałości są izotopy, lub opcji, takich elementów, jak żelazo. Jeden z takich izotopów, żelazo-60, rzadko spotykane na Ziemi, ale obficie występuje w supernowych. W 2016 i 2017 roku astrofizycy odkryli żelazo-60 na dnie Ziemi i na Księżycu, i przypisywali jego pochodzenie dwóch starożytnych сверхновым w galaktycznych okolicy Ziemi. Według naukowców, jedno zdarzenie miało miejsce około 2,6 mln lat temu, a drugie — od 6,5 do 8,7 mln lat temu.

"Wielu rzeczy nie zostawili by pewnego zanurzenie", mówi Мелотт. Ale żelazo-60 pozostawia. "To bezpośrednia aluzja na zdarzenie".

Uzbrojony w ten nutą, Мелотт zwrócił się do kwestii, nad którym naukowcy spekulują z 1950 roku co najmniej: jak te supernowe mogą mieć wpływ na Ziemię i na życie tutaj? W swoim nowym artykule opisuje, jak supernowa może produkować strumień cząstek subatomowych — мюонов — które mogą uszkadzać DNA, powodując powszechne mutacji organizmów, a nawet do zaniku gatunków.

Мюоны to swego rodzaju сверхтяжелые elektrony. Mogą swobodnie przepływać przez atmosferę Ziemi jeszcze łatwiej, niż protony i elektrony. "Spadają na ziemię, trafiają do ciebie, niektóre z nich będą współpracować z tobą i krzywdzą swoje DNA", mówi Мелотт. "Są w doskonałej pozycji, aby mieć wpływ na naziemną życie".

Мелотт zasugerował, że supernowa około 2,6 mln lat temu mogła zwiększyć przepływ мюонов, przebiegających przez atmosferę, w kilkaset razy. Wraz z kolegami obliczył on, że częstość występowania raka mogła wzrosnąć o 50% dla zwierząt wielkości człowieka. Мелотт mówi, że dla mamuta lub megalodona — wielkości autobus szkolny — dawka promieniowania może być jeszcze gorzej.

Pomysł o tym, że supernowe mogą mieć wpływ na życie na Ziemi, nie jest czymś nowym. Paleontolog Otto Шиндевольф jeszcze w 1950 roku zasugerował, że supernowe mogą powodować mutacje u dużych zwierząt. Ale jego teoria nie zyskała popularności. W 1968 гду astronomowie K. D. Terry ' ego i W. H. Tucker sugerują, że masowe wyginięcia mogły być spowodowane wybuchami gwiazd w pobliżu, i od tego czasu do tej teorii kilka razy był wyświetlany.

Niemniej jednak, większość teorii stawiają przyczynami wymierania zmiany klimatu, a nie bezpośrednie mutacji. Wybuchy supernowych mogą zniszczyć warstwę ozonową Ziemi, co może spowodować uszkodzenie morskiego планктону i rafy koralowe. Supernowe mogą również generować nadmiar promieni kosmicznych, które mogą prowadzić do powstawania chmur, a one z kolei do "zimy promieni kosmicznych", mówi Henrik Свенсмарк z uniwersytetu Technicznego w Danii.

Praca Svensmark pokazuje, że dane geologiczne Ziemi w niektórych przypadkach pokrywają się z oczekiwaniami strumienia promieni kosmicznych związanych z supernowej. A w pracy 1995 roku fizyki John Ellis i David Шрамм doszli do wniosku, że katastrofalne supernowe można spodziewać się co kilka setek milionów lat, w zależności od tempa masowej zagłady.

Jeśli chodzi o hipotezy Мелотта o tym, że pojedyncza supernowa 2,6 miliona lat temu doprowadziła bezpośrednio do wyginięcia gatunków, on prowadzi kilka dowodów. Na granicy плиоцена i plejstocenu 2,6 miliona lat temu wymarła około 36% gatunków morskich, głównie w wodach przybrzeżnych. Większe zwierzęta musiały złapać większą dawkę мюонов w tych regionach.

Ale w przeciwieństwie do żelaza-60 i вимпов, мюоны praktycznie nie pozostawiają śladów w skamieniałości, co sprawia, że bezpośredni związek między мюонами i вымираниями praktycznie niemożliwe do udowodnienia. "Te мюоны nie zostawili by żadnych śladów", mówi Мелотт.

Nawet jeśli ulewy мюонов i żelaza-60 od umierających gwiazd nie można bezpośrednio powiązać z вымираниями, ich obecność pokazuje głęboką prawdę: Ziemia, i wszystko, co na niej, też jest częścią Wszechświata. Gwiazdy mogą przechowywać odpowiedzi na zagadki naszego losu.

Jak myślicie, czy czeka nas wybuch supernowej ikolejne wymieranie gatunków? Powiedz w naszej