Co sprawia, że geniusz geniuszem?

Czasami umysł człowieka może być tak znakomita, że zmieni świat. Nie wiemy, dlaczego ci ludzie przewyższają innych, ale nauka próbuje znaleźć odpowiedź na to pytanie.

W muzeum historii medycyny Мюттера w Filadelfii istnieje wiele specjalnych próbek medycznych. Na dolnym piętrze w szklanym naczyniu pływa сплавленная wątroba bliźniąt syjamskich 19 wieku Changa i Enga. W pobliżu goście mogą popatrzeć na ręce, spuchnięte od dna, kamienie w pęcherzu głównego sędziego Johna Marshalla, guz nowotworowy, który został wyodrębniony z szczęki prezydenta Гровера Cleveland, i udo kością żołnierza wojny domowej, w której wciąż można zobaczyć kulę. Ale jest jeden eksponat przy wejściu, który budzi szacunek. Popatrz uważnie na stoisko i widać odciski spocone лбов, pozostawione przez odwiedzających muzeum, прижимающимися do szyby.

Obiekt, który ich fascynuje, jest niewielkie drewniane pudełko z 46 mikroskopijne płyt, z których każdy umieszczony jest kawałek mózgu Alberta Einsteina. Szkło powiększające, położone nad jednym ze slajdów, pokazuje kawałek tkaniny wielkości znaczka pocztowego, jej wdzięku gałęzie i krzywe, przypominające ujściu rzeki z lotu ptaka. Te resztki mózgu fascynują, bynajmniej nie z powodu niesamowitych zasług słynnego fizyka, choć nic o nich nie mówią. Na innych stoiskach w muzeum pokazano choroby i odrzucić, gdy coś poszło nie tak. Ale mózg Einsteina jest potencjał, wyjątkowe zdolności umysłu jednego geniusza, które przekroczyły bardzo wielu. "Widział nie tak, jak wszyscy inni", mówi gość Karen O ' Hara, wpatrując się w próbkę herbacianego koloru. "I mógł wychodzić poza ramy tego, co można zobaczyć, i to jest niesamowite".

W całej historii ludzkości pojawiły się pojedyncze osoby, вносившие ważne wkłady w swój zakres działalności. Michał anioł był geniuszem rzeźby i malarstwa. Maria Curie — naukowa прозорливость. "Geniusz" — pisał niemiecki filozof Artur Schopenhauer, — "oświetla swoją epokę podobnie jak komety na drodze do gwiazd". Pomyślcie o wkładzie Einsteina w fizyce. Nie mając żadnych wyrafinowanych narzędzi pod ręką, oprócz swoich własnych myśli, przewidział w swojej ogólnej teorii względności, że ogromne przyspieszony obiekty w rodzaju czarnych dziur, obracających się jedna wokół drugiej — będą tworzyć fale na powierzchni czasu i przestrzeni. Trzeba było sto lat, dużo mocy obliczeniowej i bardzo skomplikowanych technologii, aby ostatecznie potwierdzić jego niewinność — osoba fizyczna potwierdzenie istnienia fal grawitacyjnych przyszło mniej niż dwa lata temu.

Einstein wywrócił nasze rozumienie samych praw Wszechświata. Ale nasze rozumienie tego, jak pracował jego umysł pozostaje приземленным. Co odróżnia go burza mózgów, jego procesy myślowe, od jego genialnych kolegów? Co sprawia, że geniusz geniuszem?

Filozofowie od dawna spierają się na temat pochodzenia geniusza. Starożytni myśliciele uważali, że nadmiar czarnej żółci — jednej z czterech fizycznych składników, o których mówił Hipokrates, — nadaje poetów, filozofów i innych wysokich duszy "siłą egzaltacji", mówi historyk Darrin Mcmahon. Френологи próbowali znaleźć geniusza w miłe odczucia topów na głowie; краниометры коллекционировали czaszki — w tym i czaszka filozofa Immanuela Kanta — które są następnie ważone, testowane, mierzyli.

Żaden z nich nie wykrył ani jednego źródła geniusza, i jest mało prawdopodobne, oczywiście, to w ogóle można znaleźć. Geniusz zbyt nieuchwytny, zbyt subiektywne, zbyt osadza się w historię, aby można go było z łatwością wyróżnić. I on wymaga końcowego wyrażenia zbyt wielu cech, aby można było je uprościć do punktów, aspektów ludzkiej osobowości. Zamiast tego możemy spróbować go zrozumieć, ujawniając kompleks splecione cech inteligencji, kreatywności, wytrwałości, po prostu baw się, i to niepełna lista — które tworzą człowieka, który może zmienić świat.

Inteligencja często uważają, że miarą geniuszu — pomiarową jakości, która prowadzi do niesamowitych osiągnięć. Lewis Thurman, psycholog z uniwersytetu Stanforda, który pomagał wymyślać test na iloraz inteligencji (IQ), uważał, że taki test może wykryć geniusz. W 1920 roku obserwował ponad 1500 kalifornijskich uczniów z IQ powyżej 140 — co za "geniusz lub prawie geniuszem" — aby dowiedzieć się, jak zachowują się w życiu w porównaniu z innymi dziećmi. Thurman i jego koledzy obserwowali uczestników (nazywając je "termitów"), za ich sposób życia i za sukcesami, dokumentuje je w notatkach Genetic Studies of Genius. Do tej grupy wchodzili członkowie Narodowej akademii nauk, politycy, lekarze, profesorowie i muzycy. Czterdzieści lat po rozpoczęciu badań naukowcy задокументировали tysiące prac naukowych i książek, które ci opublikowali, liczba udzielonych patentów (350) i napisanych opowiadań (około 400).

Monumentalny intelekt sam w sobie nie gwarantuje imponujących osiągnięć, jak okazało się, Thurman i jego koledzy. Niektórzy członkowie badania nie byli w stanie przebić się do sukcesu, pomimo wysokiego poziomu inteligencji. Niektórych wyrzucony z uczelni. Inni, którzy również badali, ale IQ których nie wyróżniał się szczególną wysokości, stali się znani w swojej dziedzinie, wśród nich Luis Alvarez i William Шокли, laureaci nagrody nobla w dziedzinie fizyki. Karol Darwin był "zwykłym chłopcem, nie posiadającym wyjątkową inteligencją". I już jako dorosły, postanowił zagadkę niezwykłej różnorodności życia.

Naukowych przełomy w rodzaju teorii ewolucji Darwina, byłyby niemożliwebez twórczej ściany, której nikt, nawet Thurman, nie był w stanie zmierzyć. Ale kreatywność i powiązane z nim procesy można wyjaśnić, w pewnym stopniu, za pomocą samych kreatywnych ludzi. Scott, Barry Kaufmann, dyrektor naukowy Instytutu wyobraźni w Filadelfii, skupiał wokół siebie ludzi, które zostały uznane za pionierów w swoich dziedzinach — w rodzaju psychologa Stephena Пинкера i komika Anne Либеры — aby porozmawiać z nimi o ich pomysły i spostrzeżenia. Celem Kaufmana polegała na tym, aby dowiedzieć geniusza — w końcu uznał, że to słowo prezentuje niektórych, ale przykrość wielu innych — a rozwinąć wyobraźnię u wszystkich innych.

Te rozmowy wykazały ważny moment: błysk olśnienia, która pojawia się w nieoczekiwanym momencie — we śnie, w duszy lub na spacerze — często występuje po okresie kontemplacji. Informacje pochodzą świadomie, ale problem jest przetwarzany nieświadomie, pozwalając decyzji wyskoczyć, kiedy umysł mniej go czeka. "Wielkie pomysły nie przychodzą, jeśli próbujesz na nich się skupić", mówi Kaufman.

Nauka mózgu może wskazywać na to, jak odbywają się te chwile olśnienia. Proces twórczy, mówi Rex Jung, neurolog z Uniwersytetu w Nowym Meksyku, opiera się na dynamicznej interakcji sieci neuronowych, działających wspólnie i wynikających z różnych części mózgu jednocześnie — prawej i lewej półkuli, a także obszarów kory przedczołowej mózgu. Sieci te zapewniają naszą zdolność do zaspokajania zewnętrzne zapytania — działalność, którą musimy wykonywać, pracować i płacić podatki i tym podobne i mieszczą się w przeważającej części w zewnętrznych częściach mózgu. Inne hodowane wewnętrzne procesy myślenia, w tym marzeń i wyobraźni, i rozciągają się w przeważającej części w środkowy obszar mózgu.

Jazzowa improwizacja stanowi dobry przykład tego, jak sieci neuronowe interakcji podczas procesu twórczego. Charles Limb, specjalista słuchu i słuchowego chirurg w Kalifornijskim uniwersytecie w San Francisco, opracował małą klawiaturę bez żelaza, na której można grać w zasięgu skanera MRI. Sześciu pianistów jazzowych poprosili zagrać znaną partię, a następnie improwizacji solo, podczas słuchania dźwięków jazzowego kwartetu. Ich skany wykazały, że aktywność mózgu była "zupełnie inny", kiedy muzycy improwizowane, mówi Kończynę. Sieć wewnętrzna, związana z autoekspresji, wykazała wzrost aktywności, podczas gdy inne sieci, związane z фокусированием uwagi i impulsywnością, утихомирились. "Jakby mózg wyłączył zdolność do samokrytyki", mówią naukowcy.

To by mogło tłumaczyć niesamowity poziom jazzowego pianisty Keitha Джарретта. Jarrett, który był zdolny do improwizacji wydawania koncerty do dwóch godzin, nie mógł wyjaśnić dokładniej, sądziłem, że to niemożliwe — jak nabywa jego muzyka. Ale gdy siedział przed swoją publicznością, celowo wypycha nuty ze swojego mózgu, pozwalając na palcach перестукивать klawisze, bez żadnej presji z zewnątrz. "Jestem całkowicie odpuszczam świadomość", mówi. "Mnie motywuje siła, którą mogę tylko dziękować". Jarrett wspomina jeden z koncertów w Monachium, gdy poczuł, że topi się w wysokich dźwiękach klawiszy. Jego niesamowita kreatywność, воспитываемое przez dziesięciolecia słuchania, uczenia się i практикования melodii, objawia się, kiedy najmniej się go kontroluje. "Jest to ogromna przestrzeń, w której pojawia się muzyka, w którą wierzę".

Jednym z objawów twórczości jest możliwość tworzenia połączenia pomiędzy pozornie несопоставимыми względem. Ścisły splot pomiędzy różnymi obszarami mózgu zapewniają intuicyjny wymiana między nimi. Andrew Newberg, dyrektor ds. badań w Instytucie integrative zdrowia Marcusa przy Uniwersytecie szpitala Thomasa Jeffersona, wykorzystuje диффузионную тензорную wizualizację, metoda kontrastu MRI, który mapuje ścieżki neuronowe w mózgu kreatywnych ludzi. Jego uczestnicy, którzy wyszli z grupy myślicieli Kaufmana, odbywają się standardowe testy na zdolności twórcze, które wymagają od nich znaleźć nowe zastosowanie codziennym obiektów jak kijów baseballowych i szczoteczki do zębów. Newberg stara się dopasować komunikację w mózg wielkich myślicieli komunikacji w mózg grupy kontrolnej, aby zobaczyć, czy nie ma różnic w tym, jak różne części ich mózgu komunikują się między sobą. Jego ostatecznym celem jest, skanowania 25 osób w każdej kategorii, a następnie analizie danych na temat podobieństw i różnic w każdej grupie. Na przykład, czy pewne obszary mózgu komika bardziej aktywne, niż w mózg psychologa?

Wstępne porównanie jednego "geniusza" — Newberg swobodnie używa tego słowa dla podziału uczestników i jednego kontrolnej wykazało intrygujący kontrast. Podczas skanowania mózgu uczestnika został podzielony na czerwone, zielone i niebieskie obszary białej substancji, które zawierają splot, pozwalające na neurony wysyłać elektryczne przesłania. Czerwony obszar na każdym obrazie — to мозолистое ciało, pęczek z ponad 200 milionów włókien nerwowych, łączący dwie półkule mózgu i ułatwia komunikację między nimi. "Im więcej czerwonego widzisz", mówi Newberg, "tym więcej tam łączących włókien". Różnica jest bardzo widoczna: czerwony segment mózgu "geniusza", dwa razy szersza czerwonego segmentu kontrolnego mózgu.

"oznacza To, że między lewym i prawym półkul dzieje się więcej komunikacji, i tego można było się spodziewać u bardzokreatywnych ludzi", mówi Newberg, podkreślając, że badanie nadal trwa. "W umysłowych procesie więcej elastyczności, więcej wkładu z różnych części mózgu". Zielone i niebieskie obszary wykazują spójność innych obszarów, протягиваясь od przodu do tyłu, w tym dialog między czołowej, ciemieniowej i skroniowej udziałów, mogą ujawnić dodatkowe fakty. Newberg na razie nie bierze się mówić o tym, co jeszcze będzie można dowiedzieć się. To tylko jedna część.

Podczas Gdy neurologów starają się zrozumieć, jak mózg sprzyja rozwojowi które zmieniają paradygmat procesów myślowych, inni naukowcy zastanawiają się, kiedy i dlaczego rozwija się ta umiejętność. Rodzą się geniuszami lub stać? Francis Galton, kuzyn Darwina, protestował przeciwko "roszczeń na naturalną równość", licząc, że geniusz pochodzi od rodzinnego drzewa genealogicznego. Aby to udowodnić, wyniósł drzewa rodowodów europejskich liderów w różnych dziedzinach — od Mozarta i Haydna do Byrona, Chaucera, Tytusa i Napoleona. W 1869 roku Galton opublikował swoje wyniki w Hereditary Genius, książce, która rozpaliła sporu "natura kontra wychowanie" i zrodził udawaną obszar eugeniki. Galton doszedł do wniosku, że geniusze były rzadkością, około jeden na milion. Ale co było niezwykłe, to wiele przykładów, w których "ludzie, którzy niczego nie osiągnęli, mieli wybitnych krewnych".

Osiągnięcia w badaniach genetyki pozwoliły badanie cech ludzkich na poziomie molekularnym. W ciągu ostatnich kilku lat naukowcy próbowali znaleźć geny związane z inteligencją, zachowanie, a nawet unikalnych cech w rodzaju absolutnego słuchu. W przypadku z inteligencją to zrodziło etyczne obawy na temat ewentualnego wykorzystania wniosków. Także to wszystko jest bardzo trudne, ponieważ uczestniczą tysiące genów — każdy z nich z małym wkładem. Jak o umiejętności innego rodzaju? Czy może doskonały słuch być wrodzona? Wielu wybitnych muzyków, w tym Mozarta i Ellę Fitzgerald, jak uważają, miały idealnym słuchem, który odegrał ważną rolę w ich niezwykłych kamieniołomach.

Jeden tylko potencjał genetyczny nie obiecuje rzeczywistego wcielenia. Geniusz należy popierać. Społeczne i kulturowe skutki mogą stać się pożywką, która tworzy geniusza w pewnym momencie historii: Bagdad podczas Złotego wieku islamu, Kalkuta podczas Bengalskiego Odrodzenia, dolina Krzemowa dzisiaj.

Głodny umysł może również znaleźć intelektualną stymulację, niezbędnej w warunkach domowych — jak w przypadku terence ' a Tao w podmiejskiej Adelaide, Australia, która jest uważana za jedną z największych umysłów pracujących obecnie w dziedzinie matematyki. Tao wykazał niezwykłe zrozumienie języka i liczb na początku życia, ale jego rodzice stworzyli środowisko, w którym to zrozumienie kwitła. Dali mu książki, zabawki i gry, wspierających grać i uczyć się samodzielnie — jego ojciec Billy uważał, że stymuluje oryginalność i zdolność do rozwiązywania problemów u swojego syna. Billy i jego żona Grace szukali także dodatkowe możliwości dla nauki mojego syna, kiedy rozpoczęła się jego formalne wykształcenie, i udało mu się znaleźć nauczycieli, które jeszcze bardziej wzmocniły i skierowali jego umysł. Tao rozpoczął naukę w szkole średniej w wieku siedmiu lat, zdobył 760 punktów z matematyki w wieku ośmiu, wstąpił na uniwersytet w wieku 13 lat i został profesorem na uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles już w wieku 21 lat. "Talent jest bardzo ważny", kiedyś napisał na blogu, ale jeszcze ważniejsze jest, jak rozwija się i wychowuje".

Dary natury i środowisko wychowania nie mogą kultywować geniusza bez motywacji i wytrwałości. Te cechy osobowości, które zmusiły Darwina spędzić dwadzieścia lat, doskonaląc swoje "Pochodzenie gatunków", i indyjskiego matematyka Шриниваса Рамануджана produkować tysiące wzorów, inspirują pracy psychologa Aniołowie Duckworth. Ona uważa, że połączenie pasji i wytrwałości — ona nazywa to "terminal" — prowadzi ludzi do sukcesu. Duckworth, "geniusz" fundacji Macarthura i profesor psychologii Uniwersytetu w Pensylwanii, mówi, że pojęcie geniuszu zbyt łatwo pokryte warstwą magii, jakby duże osiągnięcia rodzą się spontanicznie, bez ciężkiej pracy. Ona uważa, że jest różnica między indywidualnym talentem tego lub innego człowieka, ale niezależnie od tego, jak genialny jest ten talent, wytrwałość i dyscyplina są bardzo ważne dla sukcesu. "Kiedy naprawdę obserwujemy za kimś, kto próbuje osiągnąć coś wielkiego, jego wysiłki nie pozostają niezauważone".

I oczywiście nic się nie zdarza za pierwszym razem. "Pierwsze kryterium wynik — to wydajność, ciężkiej pracy", mówi Dean kit Simonton, emerytowany profesor psychologii z uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis i wieloletni badacz geniusza. Wielkie przełomy zdarzają się po wielu próbach. "Większość artykułów opublikowanych w nauce, nigdy przez nikogo nie цитировались", mówi Simonton. "Większość utworów nigdy nie bawiły. Większość dzieł sztuki nigdy nie wystawione". Thomas Edison wynalazł fonograf i pierwszą komercyjnie realną żarówkę, ale były to tylko dwa z tysięcy amerykańskich patentów, które zarejestrował.

Nieodpowiednia obsługa może zatrzymać perspektywę rozwoju geniuszu; mogą nie dostać szansy się wykazać. Przez długi czas kobietom odmawiano uzyskanie formalnego wykształcenia, занижали ich osiągnięcia i hamowały aktywności zawodowej. Starsza siostra Mozarta Maria Anna, genialny klawesynista,zakończyła swoją karierę na polecenie swojego ojca, kiedy osiągnęła wiek ślubu w wieku 18 lat. Połowa kobiet w badaniu Термана stały się gospodyniami domowymi. Ludzie urodzeni w biedzie lub w okropnych warunkach, nie dostają szansy popracować nad czymś innym niż własnym przetrwaniem. "Jeśli uważasz, że geniusz wyróżnić można kultywować i pielęgnować — mówi historyk Darrin Mcmahon, jaki niesamowitą tragedią będzie przedwczesna śmierć tysięcy geniuszy, zarówno uznanych, jak i nie.

Czasami, w czystym szczęściu, możliwość i chęć znaleźć siebie. Jeśli na Ziemi kiedykolwiek żył człowiek, który reprezentuje geniusza w każdej komórce, to Leonardo da Vinci. Urodzony w 1452 roku Leonardo zaczął życie w kamienicy we włoskiej Toskanii, gdzie drzewa oliwne i brązowe niebieskie chmury udzielali dolinę rzeki Arno. Z bardzo prostego początku intelekt i umiejętności Leonardo wystrzeliła jak ta kometa arthur schopenhauer. Wachlarz jego umiejętności — jego twórcze umiejętności, jego zrozumienia anatomii człowieka, jego prorocze инженерским umiejętności — nie miał sobie równych.

Droga do geniuszu Leonarda rozpoczęła się od ucznia u mistrza artystycznych sztuki Andrea del Верроккью we Florencji, gdy był jeszcze nastolatkiem. Talent twórczy Leonardo był tak potężny, że za życie wypełnił tysiące stron w swoich zeszytach, wydał na-góra setki badań i projektów, od optycznych do mechanicznych. On upierał się, niezależnie od problemu. "Przeszkody mnie nie zatrzymują", pisał. Leonardo też mieszkał we Florencji czasów włoskiego renesansu, kiedy sztuka była uprawiana bogatych patronów i talenty dosłownie przychodzili z ulic, w tym michała Anioła z Rafaelem. Wtedy sztuka została jeszcze rzemiosła.

Leonardo mógł zobaczyć niemożliwe — trafić w cel, jak pisał Schopenhauer, "których inni nawet nie widzieli". Dzisiaj międzynarodowa grupa naukowców i badaczy aktywnie bada życie Leonardo i jego samego. W ramach Leonardo Project śledzone genealogię artysty i wyszukiwanie jest prowadzone DNA, aby dowiedzieć się więcej na temat rodowodu i fizycznych właściwościach kreatora, potwierdzić autorstwo obrazów przypisywanych mu, i, co ważne, znaleźć klucze do jego niezwykły talent.

Członek zespołu pracuje nad tym projektem, Dawid Карамелли działa w high-tech laboratorium cząsteczkowa antropologii na Uniwersytecie we Florencji, która znajduje się w 16-piętrowym budynku z pięknym widokiem na Florencję. Stamtąd widoczne i kopułę katedry Santa Maria del Fiore, na szczytach których były pierwotnie wykonane Verrocchio i podniesione w górę za pomocą Leonardo w 1471 roku. To połączenie przeszłości i teraźniejszości motywem przewodnim przechodzi do badania starożytnego DNA, który prowadzi Карамелли. Dwa lata temu opublikował wstępny genetyczna analiza szkieletu neandertalczyka. Teraz on jest gotowy zastosować podobne metody do DNA Leonardo, który jego drużyna mieć nadzieję wyciągnąć z biologicznych relikwie — kości artysty, kosmyki włosów, skóry, pozostałych na notesach, lub nawet śliny, którą Leonardo używał do przygotowania płótna.

To ambitny plan, ale członkowie zespołu nastawieni optymistycznie. Генеалоги śledzą żyjących krewnych Leonardo, aby potwierdzić autentyczność DNA kreatora, jeśli ją znajdą. Fizyczne antropologów próbują uzyskać dostęp do pozostałości Leonardo, które, jak się spodziewano, są przechowywane w zamku Amboise w dolinie Loary we Francji, gdzie był pochowany w 1519 roku. Historycy sztuki i genetyki, w tym specjalisty genomics instytutu Craiga Вентера, eksperymentują z metod, aby uzyskać DNA z delikatnych rysunków i prac epoki Renesansu. "Kółka завращались", mówi Jesse Озубель, wiceprezes fundacji Richarda Лаунсбери, który koordynuje projekt.

Jednym z pierwszych zadań zespołu polega na tym, aby zbadać możliwość, że geniusz Leonardo jest zależny nie tylko od jego inteligencji, kreatywności i środowiska kulturowego, ale i od siły percepcji kreatora. "Tak samo, jak Mozart miał niezwykły słuch", mówi Озубель, "Leonardo mógł mieć niezwykłą ostrość wzroku". Niektóre genetyczne komponenty widzenia dobrze zidentyfikowane, w tym geny czerwonych i zielonych pigmentów, znajdujące się w chromosomie X. Thomas Sakmar, specjalista dotykowej neurobiologii na Uniwersytecie Rockefellera, mówi, że naukowcy mogą badać te obszary genomu, aby dowiedzieć się, czy Leonardo unikalne odmiany, które zmieniły jego postrzeganie kolorów i pozwalały zobaczyć więcej odcieni czerwonego i zielonego.

Zespół projektu "Leonardo" na razie nie wie na pewno, gdzie szukać odpowiedzi na swoje pytania, jak wyjaśnić niesamowitą zdolność Leonardo rozpoznawać ptaki w locie. "On jakby robił стробоскопические zdjęcia w stop-klatce", mówi Sakmar. "Może być, co z tym związane były pewne geny".

Dążenie do odkryć pochodzenie geniuszu nigdy nie może prowadzić do rezultatów. Jak i Wszechświat, geniusz ludzki obchodzi nas i jednocześnie ukrywa swoje tajemnice.